Karabinek - wspinaczka
Karabinek ? podłużny, zbliżony rozmiarem do dłoni, metalowy pierścień z otwieranym zamkiem na jednym boku, służący do szybkiego i skutecznego połączenia elementów. Jeden z podstawowych składników sprzętu wspinaczkowego i speleologicznego, najczęściej fragment układu asekuracyjnego. Karabinek z technicznego punktu widzenia jest łącznikiem.
Nazwa pochodzi od zamykanego haka, na którym kawalerzyści odwieszali karabinki (z niemieckiego: karabinerhaken).
Typowy karabinek wspinaczkowy jest wykonywany ze stopów aluminium lub tytanu i cechuje się niską masą (rzędu kilkudziesięciu gramów) przy jednoczesnej dużej wytrzymałości mechanicznej.
Ruchome ramię karabinka (zamek) zaopatrzone jest w sprężynę działającą w kierunku zamknięcia zamka. Zamek wyposażony jest na ogół w ząbek lub wpust przenoszący część naprężeń mechanicznych rozciągających zamknięty karabinek w kierunku dłuższej osi. Dodatkowo, zamek może być wyposażony w blokadę, utrudniającą jego przypadkowe otwarcie.
Typowe karabinki bez blokady mogą mieć zamek wykonany w postaci prostego (zamek prosty) lub wygiętego (zamek wygięty - dla ułatwienia wpinania przedmiotów, w szczególności liny) odcinka pręta o przekroju podobnym do przekroju części stałej. Alternatywnie, zamek może mieć postać drucianego jarzma (zamek druciany), w którym stalowy drut pełni jednocześnie funkcję zamka i jego sprężyny.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Karabinek_(wspinaczka)
Wspinaczka, a ryzyko
W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).
Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.
Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.
Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko
Zajęcia dla różnych grup
Coraz częściej przeszukując Internet czy inne dostępne źródła wiedzy możemy łatwo trafić na ogłoszenia odnośnie organizacji kursów na ściankach wspinaczkowych. Tego rodzaju zajęcia są organizowane w wielu ośrodkach sportu i rekreacji, ponieważ sport ten nie wymaga olbrzymich nakładów finansowych, a wspinaczka może stanowić naprawdę ciekawą przygodę zwłaszcza dla najmłodszych. W tym celu organizuje się zajęcia ze wspinaczki dla różnych grup wiekowych. Zorganizowane zajęcia to z pewnością o wiele lepszy sposób na poznanie właściwego sposobu wspinania się niż samodzielna nauka. Jest to również o wiele bardziej bezpieczna forma rozrywki niż samodzielne wyprawy na skałki.